Mensen kunnen zichzelf vreselijk verliezen in vraagstukken. Wel of niet, zus of zo, links of rechts. Of het lukt gewoon niet een bevredigende oplossing te zien in een bepaalde situatie. Met als gevolg onrust, twijfel, angst, chagrijnigheid, geen zin meer hebben op te staan en de verbinding met jezelf verliezen.
Wij mensen pluizen graag dingen uit met ons hoofd. Het brein is een prachtig stuk gereedschap, maar er moet natuurlijk wel iemand zijn die dat gereedschap hanteert, anders vliegt het alle kanten uit, net als een deegmixer zou doen als je het aan zet zonder vast te houden 😉 Hebben we het over twijfelen, dan wachten we vaak tot we het ‘zeker weten’. Dat heeft twee redenen, waarvan de ene gezond is en de andere niet. De eerste reden is angst. Dat is de twijfel tussen wel willen, maar niet durven. Eigenlijk is dat geen twijfel, maar het heen en weer hoppen tussen verlangen of vreugde en angst, waarin dus ook zowel verlangen als angst een boodschap voor jou heeft. Verlangen of vreugde zeggen je, ja daarheen. Angst houdt je terug. En dus zet je geen stappen. De vraag hier is dus: is de angst reëel of irreëel? En daarna: welk gevoel laat je spreken?
De andere reden van wachten tot we het zeker weten is echte twijfel en in dat geval is het maar goed dat je nog even wacht en het zoeken naar antwoord in je hoofd even loslaat. Waarom?
Ongeduldig als wij zijn, willen we toch echt nu een antwoord! Kijk, daar gaat het mis. Je vertrouwt de stroom van het leven niet. Bij twijfel namelijk, vraagstukken waar je niet uit komt, zal er een mogelijkheid voorbij moeten komen die zo goed voelt en waarvoor je echt geen concessies hoeft te doen. Twijfel gaat over mentaal voorstellingsvermogen. Je stelt je optie 1 voor en optie 2. Beiden voelen niet goed. Dat gevoel heet twijfel. Zolang er geen andere opties in je op komen, blijft twijfel je vertellen dat de juiste keus nog niet gemaakt kan worden. Dat is een mentaal proces en dat heeft tijd nodig! Om een nieuw idee in je brein op te kunnen laten komen, moet er wel ruimte in dat brein zitten en niet krampachtig in beslag genomen zijn door jij die zo nodig nu een antwoord eruit wil persen!
Ik zeg altijd maar zo: twijfel je tussen het een en het ander, dan is er dus nog een derde mogelijkheid… Die je nog niet hebt gezien. Nadenken met een brein dat zo gespitst is op een antwoord, dat het maar beperkte mogelijkheden ziet, werkt niet. Je brein moet zich openen voor ingevingen. Als zo’n ingeving voorbij komt en blijkt die derde optie te zijn die wel klopt, dan voel je ontspanning, verruiming, vreugde en valt de keuze. Dan lost twijfel of en kun je stappen zetten. Ik persoonlijk geloof niet in concessies, er zijn altijd mogelijkheden die 100% kloppen. Maar(!), dan moet je wel herkennen wanneer iets ‘goed voelt’. En niet mentaal blijven zoeken tot iets zich gevormd heeft volgens jouw perfecte ideeën en ondertussen twijfelachtig aanvoelen. Gevoel is je richtingaanwijzer, vertrouw het!
Is er in jouw brein nog geen idee opgekomen dat zo voelt, geef het dan nog wat tijd. Stel je brein open, zodat er iets nieuws in kan vallen, ga niet krampachtig zoeken!
