vraag:
Door mijn complexe PTSS word ik door mijn emoties telkens op het verkeerde spoor gezet. Ik raak dan totaal van slag en val dan in mijn emoties van gebeurtenissen die er niet meer zijn. Ik heb therapie na therapie. In mijn hoofd weet ik dat die emoties van mijn kind-zijn zijn, en toch val in telkens in die diepe put. Ik ben benieuwd naar jouw zienswijze. Antwoord:
Lieve sis, het eerste wat me opvalt in je vraag is je opmerking: “dat emoties van mijn kind-zijn zijn” daarom natuurlijk deze titel. Die behoeft uitleg. Belangrijk om te begrijpen is dat emoties altijd over NU gaan. Emoties reageren op iets dat in dit moment gebeurt. Om emoties te veranderen, moeten we dus kijken naar wat je heel even daarvoor hebt ontmoet. Ontmoet in je buitenwereld of in je binnenwereld. (Of in je binnenwereld als reactie op de buitenwereld…) Let op! We hoeven daarvoor dus niet naar je kindertijd te kijken of gebeurtenissen daaruit. We moeten kijken naar welke overtuigingen je daarover hebt opgeslagen en nog steeds gelooft… En waaraan je vasthoudt. Die overtuigingen worden getriggerd als je iets ontmoet in de buitenwereld dat je associeert met herinneringen. Herinneringen waar je bepaalde conclusies uit hebt getrokken. Emoties reageren op deze conclusies! We willen dus achterhalen welke conclusies je op dat moment weer hebt gelooft en of die nog van nut zijn voor je, dus:
- Welke conclusie of overtuiging hebt je gemaakt?
- Is deze nog van nut voor je?
Ieder keer als je een emotie ervaart ga je dat onderzoeken. Is het antwoord op de tweede vraag ja, dan ga je onderzoeken of je dat ook nog van andere kanten kunt bekijken, zodat het nut oplost. Is het antwoord nee, of nee geworden na je onderzoek, dan is het aan jou om het direct los te laten en je focus te verleggen op iets dat je verkiest boven deze mindset (mindfuck). Hoe eerder je ingrijpt, hoe ondieper die put wordt.
Dit alles vraagt enorme inspanning en de kunde om je eigen brein van een afstand te observeren, maar de simpelheid van deze werkwijze maakt het toepasbaar. En ik heb ex(!)-PTSS cliënten horen zeggen dat dit begrijpen hun heeft gered.
Ook een duidelijk artikel hierover is: the optimist – februari 2019
Hmmmm…. maar wat nou als je automatisch gedrag vertoont en dit pas veel later ontdekt? Wat als relaties op zich een trigger zijn om uit verbinding met jezelf te schieten? Onveiligheid zorg voor een blinde vlek, dus er valt weinig emotie te ervaren, laat staan herkennen als je het niet doorhebt, toch?
Vera en vraagsteller,
Ik ben heel blij dat ik dit “toevallig” lees.
Het komt passend op mijn pad vandaag. Ik ga mij gelijk inschrijven voor een training denk ik. 🙂
Het is zo fijn je af en toe tegen te komen Vera, via deze weg of in real life.
Shivai 🙂
Kathleen