Emoties overnemen van een ander, hoe zit dat?

Vraag: In mijn omgeving hoor ik vaak dat HSP’ers emoties overnemen van een ander. Iedere keer als ik dit hoor of lees, denk ik ‘dat is niet waar’. In mijn beleving (zelf HSP) voel ik wel de energie van de ander, maar is het niet zozeer dat je het óverneemt. Hoe zie jij dit?

Ik heb deze vraag uitgekozen om te beantwoorden, omdat dit inderdaad heel vaak gezegd wordt en het ietwat genuanceerder in elkaar zit. Het doet me denken aan een sessie die ik ooit had met een vrouw. Zij ontving voor therapeutische consulten mensen in haar praktijk aan huis. Aan het eind van de dag ervaarde zij dat alle gevoelens van de mensen die die dag bij haar langs waren gekomen nog in haar systeem waren. Een veel gehoorde klacht van HSP therapeuten.

Sensitieve mensen kunnen inderdaad andere mensen ‘voelen’, net als bijvoorbeeld paarden dat doen. Overigens kan iedereen dat, maar mensen met een hogere sensitiviteit zijn meer gefocust/gewend dit voel-instrument te gebruiken. Op dat moment komt de energie van de ander in jouw voel-veld en kun je dit waarnemen. Je herkent deze energie dan, omdat niets menselijks ons vreemd is, en labelt deze als zijnde een emotie. Overnemen impliceert echter iets anders. Dat geeft aan dat je na dat contact zelf met die emotie blijft lopen. Dat kan twee oorzaken hebben.

• Of je hebt deze emotie ‘eigen’ gemaakt, omdat het resoneert met een thema in jezelf dat je door dat gevoel weer herinnert. Vervolgens blijf je aan dat eigen verhaal vasthouden, zodat er emoties reageren. Dit zijn dus je eigen emoties(!), aangeraakt door wat je bij de ander voelde.
• Het kan ook zijn dat je besluit(!) verbonden te blijven met die andere persoon en een energetisch lijntje legt, waardoor je de ander voelend blijft waarnemen. Dit is mogelijk omdat de voel-laag eigenschappen heeft die voorbij tijd en ruimte gaan.

Om dit laatste te verduidelijken terug naar het voorbeeld van de vrouw die haar cliënten ontving in haar huis. Toen zij klein was ontdekte zij dat ze lief gevonden werd wanneer zij anderen haar aandacht en liefde schonk en dat mensen blij werden als ze dat deed wanneer ze zich naar voelden. Zij heeft toen onderweg in haar leven besloten(!) om als voor de ander gevend beschikbaar te zijn. Dit besluit zorgde ervoor dat zij dus zelf(!) de verbinding in stand hield met de mensen die haar om hulp hadden gevraagd, ook nadat de sessie voorbij was. Het moment dat ik haar daarop wees en ze zich dat bewust werd, kon ze dit besluit eindelijk herzien en had ze geen last meer van het ‘overnemen’ van gevoelens van cliënten.

Wat er namelijk gebeurt is dat als jij je energie verlegd naar de ander, om hen te voorzien van voeding, of omdat je je verbonden voelt met hen en verbonden wilt blijven (Dit zou ook kunnen voorkomen met een verliefdheid bijvoorbeeld). Als je dat bij meer mensen doet, dan wordt de energie in je eigen centrum ijler. Daar wordt je erg moe van. Het is belangrijk dat wij onze energie gecentreerd houden en niet naar buiten toe laten versnipperen. Dit gebeurt bij iedereen die zijn aandacht(!) verlegd naar iets buiten zichzelf.

Kortom: We nemen geen emoties van anderen óver, we nemen ze waar en doen er dan vervolgens iets mee… Of niet.