Hoe kan ik mijn ‘anders-zijn’ accepteren?

Vraag: Wat kan ik doen om mijn anders zijn te omarmen?’ of anders geformuleerd: ‘Wat staat me in de weg dat ik mijn anders zijn niet volledig accepteer?’ Ik woon als Nederlands-Belgische vrouw en moeder in Bolivia. Een groot deel van mijn leven word ik dus geconfronteerd met andere mogelijkheden als dat ik gewend ben en confronteer ik anderen met het feit dat ‘anders’ mogelijk is, zowel hier als in mijn thuisland. Welke stappen kan ik ondernemen of welke overtuigingen dien ik te veranderen om niet langer onder dit gegeven te lijden?

Antwoord: Allereerst denk ik dat het goed is om het jezelf anders voelen los te zien van het feitelijke anders zijn. Dit niet alleen naar jou, maar naar iedereen die dit artikel leest. Iedereen heeft namelijk wel iets waarin hij zichzelf onderscheidt van de massa. De één heeft een bril terwijl het merendeel dat niet heeft, de ander heeft ideeën die niet standaard zijn of een ander geloof, een derde heeft een fysieke handicap waardoor het anders functioneert en een vierde… Is geëmigreerd en komt uit een andere cultuur. Waar het hier om gaat is dat je je anders voelt, niet om dat je anders bent. En de overtuiging dat het ene beter zou zijn dan het andere. Zou je jezelf vergelijken als bewustzijn dan zijn we allemaal één en dezelfde. Vergelijk je jezelf op de ziellaag, dan is iedereen absoluut anders en bijzonder, maar nimmer beter dan een ander. Kijk je op de mens-laag dan is anders zijn lastig, omdat we hier allemaal standaarden hebben. Sociale regels, cultuurgebonden gebruiken, familiaire voorkeuren en ideeën over wat goed en fout is, je denkkaders. De kaders waarbinnen je ‘accepteert’ of liever gezegd: ‘gedoogt’. Want acceptatie is een woord dat eigenlijk niet voorkomt in onze mentale vocabulaire. Acceptatie is iets van het hart en niet van het hoofd. Oftewel: Je kunt met je hoofd niet tot acceptatie komen, dat kan alleen met je hart!

Maar je hart kun je niet sturen, toch? Hoe kom je dan tot acceptatie van je anders-zijn of, anders gezegd: Hoe kom je tot volledige acceptatie van wie je bent én daarmee tegelijk tot volledige acceptatie van iedereen om je heen. 😉

Ik knipoog even naar je, want mogelijk zit daar de crux. Als ik zeg dat je niet kunt accepteren met je hoofd, dan bedoel ik daarmee dat je daarmee alleen mogelijk de goeds en fouts zou kunnen oprekken en er meer in je goed-kader kan passen. Maar heel vaak kom je dan toch tegengestelden tegen die daar buiten vallen. Op de laag van het hart is die tweedeling er niet, daar past alles erin. Alle verschillen, allen tegengestelden, maar ook alle gelijkenissen. Daar is respect voor een ieders manier, een ieders intelligentieniveau, een ieders uiterlijk, een ieders ideeën. Hoe kom je daar? Door te stoppen te willen indelen! Stoppen met vergelijken. Stoppen proberen te accepteren. Stoppen met vechten tegen anders-zijn. Neem al die verschillen in je hart op. Laat al die verschillen toe. Met iedere inademing opnieuw neem je die diverse buitenwereld in je op…. Tot het stil wordt in jezelf.
En dan: Geniet ervan. Al die kleurrijke verschillen… Zoveel om van te leren, zoveel om te beleven. Het zijn al die schakeltjes, ieder met zijn kwaliteit, die ons het aardse spel doen beleven… Als mensheid.